დჷკი (გეოგრაფია)

დჷკი, ხმელონაშ ჟიპიჯიშ, ზუღაშ დო ოკიანეშ ქვინჯიშ რელიეფიშ ართ-ართი მენორსი მორფოგრაფიული ართური, ნამუშოთ დუმახასიათებელიე სიმაღალეეფიშ ციქა თირაფალა დო დარარი გეკინალა. პირობითო ხმელონას 200 მ-შ გიმე რენჯი დჷკის რზენს უძახუნა (მაგ., კოლხეთიშ რზენი), 200-შე 500 მ სიმაღალეს დორხველაშო დჷკი (მაგ., შიდა ქართლიშ დჷკი), ხოლო უმოს მაღალას რე გვალაშ დჷკი (მაგ., ირანიშ გვალონაშ დინახლენ ნართი).

გენეტურო გჷშმაგორუნა დენუდაციურ დო აკუმულაციურ დჷკჷეფს. დენუდაციური დჷკჷეფიე: ეროზიული, აბრაზიული, დეფლაციური (ეგზოგენური რელიეფგუმაჭყაფუ აგენტებიშ ოსქვებურო), ცოკოლამი, შრეებრივი (გეოლოგიური სტრუქტურეფიშ ოსქვებურო), პენეპლენი, პედიპლენი დო შხვ.

აკუმულაციური დჷკჷეფიე: ზუღური, ალუვიური, ტობური (ეგზოგენური რელიეფგუმაჭყაფუ აგენტეფიშ ოსქვებურო), ვულკანური (ენდოგენური რელიეფგუმაჭყაფუ აგენტეფიშ ოსქვებურო) დო შხვა.

უდიდაში დჷკჷეფიე: აზიას - ბჟადალუ ციმბირიშ დჷკი, ჩინეთიშ დიდი დჷკი, ინდ-განგიშ დჷკი; ევროპას - ბჟაეიოლ ევროპაშ დჷკი; ოორუე ამერიკას - დიდი დჷკჷეფი, ცენტრალური დჷკჷეფი; ოჩხანე ამერიკას - ამაზონიშ დჷკი, გვიანიშ დჷკი; აფრიკას საჰარაშ დო სუდანიშ დჷკჷეფი; ავსტრალიას - ცენტრალური რზენი.

ლიტერატურა

• ტინტილოზოვი ზ., ქსე, ტ. 4, გვ. 274, თბ., 1979