პტოლემეეფიშ ომაფე
|
პტოლემეეფიშ ომაფე | |||||||
| |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
 პტოლემეეფიშ ომაფე ჯვ. წ. 235 წანას. წვანეთ ეშანილი ტერიტორია ქიდეკინჷ სელევკიდეფიშ იმპერიაქ ჸათე ბორჯიშე 35 წანაშ უკულ | |||||||
| ნანანოღა | ალექსანდრია | ||||||
| ნინა | ბერძენული (ოფიციალური) ეგვიპტური | ||||||
| რელიგია | ბერძენულ-ეგვიპტური სინკრეტიზმი (ალექსანდრე მაკედონარიშ კულტი) (ოფიციალური) ეგვიპტური პოლითეიზმი ბერძენული პოლითეიზმი იუდაიზმი გრეკო-ბუდიზმი ჰერმეტიზმი | ||||||
| ფარაშ ართური | დრაქმა | ||||||
| მახორობა | 4.9–7.5 მლნ. (ჯვ. წ. 150 წ.) | ||||||
| დუდალაშ ფორმა | ელინისტური მონარქია | ||||||
| ბასილევსი/ფარაონი | |||||||
| - ჯვ. წ. 305-ჯვ. წ. 283 | პტოლემე I (მაართა) | ||||||
| - ჯვ. წ. 51-ჯვ. წ. 30 | კლეოპატრა (ეკონია) | ||||||
პტოლემეეფიშ ომაფე (ბერძ. Πτολεμαϊκὴ βασιλεία) — ელინისტური სახენწჷფო ეგვიპტეს. დარსხუ ალექსანდრე მაკედონარიშ დიადოქოსი პტოლემე I-ქ, ჯვ. წ. 305 წანას. სახენწჷფოს მართუნდჷ პტოლემეეფიშ დინასტია დოხოლაფირო სუმი ოშწანურაშ გოძვენას.
ჯვ. წ. 332 წანას ალექსანდრე მაკედონარქ გეჭოფუ ეგვიპტე, ნამუთ ჸათე პერიოდის აქემენიანეფიშ იმპერიაშ დომინაციაშ თუდო რდჷ. ჯვ. წ. 323 წანას დოღურჷ ალექსანდრექ დო თიში მონძეეფიშ, დიადოქოსეფიშ ლჷმეფიშ შედეგო იმპერიაქ მალას აკოცუ. ალექსანდრეშ ართ-ართი ნძალიერი დო შანულამი მანჯღვერთარი რდჷ მაკედონარი პტოლემე, ნამუქჷთ ქიდეკინჷ ეგვიპტე დო დუდი თიში მამართალო გეგმაცხადჷ. ეგვიპტეშ ნანანოღათ გინირთჷ ალექსანდრე მაკედონარიშ დუნარსხუა ალექსანდრიაქ, ნამუქჷთ კაბეტი კულტურული დო ეკონომიკური გოლინა მიპალუ. სელევკიდეფიშ იმპერიაწკჷმა სირიული ლჷმეფიშ ბორჯის, პტოლემეეფიშ ომაფექ გეფართინუ დო თიში აკოდგინალუაშა მიშელჷ ბჟაეიოლი ლიბიაქ, სინაიქ დო ოორუე ნუბიაქ.
მართუალაშ ლეგიტიმიზაციაშ ღანკით, პტოლემეეფქ დუდი ფარაონეფო გეგმაცხადეს. თინეფს თაშნეშე უკინებუდეს ბერძენული ბასილევსიშ ტიტული. ომაფეს ჸუნდჷ ხეშულობაშ კომპლექსური ბიუროკრატიული აპარატი, ნამუთ ეფექტურო ირინუანდჷ სახენწჷფოშ კაბეტი ეკონომიკური რესურსეფს, უმოსო მამართალი ბერძენული კლასიშო. ჸათე ბერძენული კლასი დომინირენდჷ ომაფეშ ოურდუმე, პოლიტიკური, ფინანსური საქვარეფს. თინეფი ძალამს ნაკლებო რდეს ინტეგრირებული ეგვიპტეშ ჯარალუას დო კულტურას. ეგვიპტარეფს ოსქიდუდეს გოლინა უმოსო რელიგიური საქვარეფს. პტოლემე II-შ მართუალაშ ბორჯის, პტოლემეეფქ დეხოლეს ეგვიპტური წესეფს დო რჯებეფს დო თინეფი მონაწილენდეს ჯვეში ეგვიპტური რელიგიური რიტუალეფს ხოლო, ეიოგეს ბრელი ახალი ოხვამე, ჯვეშეფი გაახალეს. ქურუმეფი სახენწჷფო პატრონაჟიშ თუდო რდეს.
ჯვ. წ. მასუმა ოშწანურაშ შქა პერიოდიშე, პტოლემეეფიშ ომაფე ალექსანდრეშ იმპერიაშ მონძე სახენწჷფოეფიშე ართ-ართი ნძალიერი დო დინდარი რდჷ. თაშნეშე თინა წჷმარინუანდჷ ბერძენული კულტურაშ უშანულამაში ცენტრის. ჯვ. წ. მაჟირა ოშწანურაშ შქა ბორჯიშე, დინასტიური ლჷმეფქ დო გალენი ოურდუმე კამპანიეფქ ძალამს დადაღარჷ პტოლემეეფიშ ომაფე დო თიქ ჭიეჭიეთ რომიშ რესპუბლიკაშ დომინაციაშა მიშელჷ. დიაფალი კლეოპატრა ოცადუდჷ ომაფეშ რესტავრაციას მარა თის ჸათე ღანკიშა ვემიაჭირინუ. რომიშ ომენოღალე ლჷმაშ შედეგო პტოლემეეფიშ ომაფე რომქ ქიდეკინჷ დო თიქ გინირთჷ რომიშ ართ-ართი პროვინციათ. რომიშ მართუალაშ ბორჯის, ეგვიპტე რდჷ ბერძენული კულტურაშ ცენტრი დო ეკონომიკურო წჷმოძინელი პროვინცია. ბერძენული ნინა სქიდუდჷ დომინანტური ნინათ არაბეფიშ მიშაჭკირუაშახ (641 წ.).
ლიტერატურა[რედაქტირაფა | წყუშ რედაქტირაფა]
- Hölbl, Günther (2000). A History of the Ptolemaic Empire. Translated by Saavedra, Tina. Routledge.
- Bowman, Alan Keir. 1996. Egypt After the Pharaohs: 332 BC–AD 642; From Alexander to the Arab Conquest. 2nd ed. Berkeley: University of California Press