იმანუელ კანტი

ვიკიპედიაშე
იმენუელ კანტი

იმანუელ კანტი (გერმ. Immanuel Kant; დ. 22 პირელი 1724, კენიგსბერგი ღ. 12 ფურთუთა 1804, კენიგსბერგი) — გერმანალი ფილოსოფოსი.

ბიოგრაფია[რედაქტირაფა | წყუშ რედაქტირაფა]

კანტიშ ბიუსტი ბელუ-ორიზონტის, ბრაზილია

იმანუელ კანტიქ დებადჷ 1724 წანაშ 22 პირელს ნოღა კენიგსბერგის, ასეიან კალინინგრადის. ღურჷ კინ თე ნოღას 1804 წანაშ 12 ფურთუთას. 1745 წანას გაათუ კენიგსბერგიშ უნივერსიტეტი. მაართა ნახანდი „შურდგუმილ ნძალეფიშ უნტყუან ლოგინუაშ“ გეშა გიშაშქვჷ 1747 წანას. უღვენობაშ გეშა 9 წანა კერზო მაგურაფალი რდჷ. თე ხანეფს გიმაბჟინუ ვითიზჷმაშახ ნახანდი. „ცაშ თეორია“ (1755) მუსჷთ ენგელსიქ „გენიალურ კილაძირაფა“ გიოდჷ. 1755 რდჷ კენიგსბერგიშ უნივერსიტეტიშ პრივატ–დოცენტი, 1770–შე პროფესორი. თე წანაშენო ხემანჯღვერენდჷ კათედრას. ჟირშა (1786 დო 1788) გიშეგორეს რექტორო. ლექციეფს კითხულენდჷ მეტაფიზიკას, ლოგიკას, ეთიკას, ფიზიკას, ფიზიკურ გეოგრაფიას. 1781 წანას გიშართჷ მუში მაართა ნახანდიქ „წიმინდე ჰონიაშ კრიტიკა“, 1783– „პროლეგომენეფი“, 1788– „პრაქტიკულ ჰონიაშ კრიტიკა“, 1790– „სხუნუაშ ჰონიაშ კრიტიკა“. 1794 წანას თარობაქ აკრძალჷ თიში ნახანდი „რელიგია ხვალე ჰონიაშ ხურგეფს“. 1797 წანას მითმიოტალენს ლექციეფიშ კითხირს. 1793 წანას გინოჭყვიდჷ მუში აკნარსხეფიშ ედომუშამ კათელიშ გიშაშქუმალა, მარა თე გარძახებაქ ვა მიაჸონინ ბოლოშა. 1838 წანას დიჭყჷ კანტიშ ნახანდეფიშ გიშაშქუმალაქ (როზენკრაბტიშ დო შუბერტიშ, თაშნეშე ჰარტენშტაინიშ რედაქციათ). 1910 წანას გიშართჷ კანტიშ აკადემიურ გიშაშქუმალაშ მაართა ტომქ. 1898 წანაშე გიშმურს სპეციალურ ჟურნალი „Kantstudien“.

რესურსეფი ინტერნეტის[რედაქტირაფა | წყუშ რედაქტირაფა]