ჯოხოსქილედი — რსულშანულამი ზიტყვა. უღჷ მეკონური შანულობა — შანენს „მეკონს“ ვარ-და „მოლინას“, მეკონიშ ნორთოს, ვარ-და მოლინეფიშ ედომუშამ ბუნას. უგამენს შეკითხირეფს „მი?“ (ოსური, კოჩი, მაგურაფუ, დავითი), „მუ?“ (ცხენი, ჸუდე, თელარა, ზუგდიდი).
ჯოხოსქილედი შილებე ორდას კონკრეტული ვარ-და აბსტრაქტული, ართამი ვარ-და დორხველი. შხვა ჯოხოეფწკჷმა ართო თინა აწურე ართჸურე კილოთეფს, მაჟირაჸურე — უდეტრეფს. ჯოხოსქილედიშ მორფოლოგიური შანეფი შხვადოშხვა ნინას შხვადოშხვანერი რე. სინთეზურ ნინეფს ჯოხოსქილედი იხასიათებუ ზიტყვამოთირუაშ დო ზიტყვაწარმებაშ კაბეტი ჸოფათ. ზიტყვასქვილს არსულენს ანდანერ სინტაქსურ ფუნქციას, ნამუეფშე თარი რე გიმედვალუშ დო გენაძინუშ გჷმოხანტუა. მარგალურ ნინას ჯოხოსქილედი ითირუე რთაფაშ დო რიცხუშ მეჯინათ. ანდა ნინას უღჷ თაშნეშე სქესიშ ვარ-და გრამატიკული კლასიშ კატეგორია. კანკალე ნინას (სამანგ., ჩინურს) ჯოხოსქილედი ფორმაუთირუ რე.
ჯოხოსქილედი ირთაფუ. ართიანშე ურჷ გინორთი ართამ დო დორველ ჯოხოსქილედეფიშ რთაფას.
- ფეიქრიშვილი ჟ., ქართული ენის მორფოლოგია, ქუთ. 2010;
- შანიძე ა., ქართული ენის გრამატიკის საფუძვლები, ტ. 1, თბ., 1973;
