დინორეშა გინულა

ემილ ერლენმეიერი

ვიკიპედიაშე
ემილ ერლენმეიერი
გერმ. Emil Erlenmeyer
დაბადებაშ თარიღი:

28 მანგი, 1825

დაბადებაშ აბანი:

ვეჰენი, ნასაუშ ოჰერცოგე (ასეიან ტაუნუსშტაინი, გერმანია)

ღურაშ თარიღი:

ღურთუთა 22, 1909 (83 წანერი)

ღურაშ აბანი:

აშაფენბურგი, გერმანიაშ იმპერია

მენოღალობა:

გერმანია

ომენცარე სფერო:

ორგანული ქიმია

სამუშაშ აბანი :

მიუნხენიშ პოლიტექნიკური სკოლა

ალმა-მატერი:

გისენიშ უნივერსიტეტი
ჰაიდელბერგიშ უნივერსიტეტი

ომენცარე ხემანჯღვერი:

იუსტუს ფონ ლიბიხი

ჯოხოშინელი მოგურაფეეფი:

ჰანს ბუნტე

ჯილდოეფი დო პრემიეფი:

ბავარიაშ მენცარობეფიშ აკადემიაშ მაკათური

რიხარდ ავგუსტ კარლ ემილ ერლენმეიერი, უმოსო შინელი რე მუჭოთ ემილ ერლენმეიერი (გერმ. Richard August Carl Emil Erlenmeyer; დ. 28 მანგი, 1825, ვეჰენი, ნასაუშ ოჰერცოგე (ასეიან ტაუნუსშტაინი, გერმანია) — ღ. 22 ღურთუთა, 1909, აშაფენბურგი, გერმანიაშ იმპერია) — გერმანალი ქიმიკოსი, ნამუქჷთ მიშეღჷ დიდი თია სტრუქტურული თეორიაშ გოვითარაფაშა, წჷმარინუ ერლენმეიერიშ კანონი დო გიმიგონჷ სპეციალური კოლბა, ნამუთ თიშ ჯოხონობაშ რე დო ასე ხოლო გიმირინუაფჷ ქიმიურ ლაბორატორიეფს.

ემილ ერლენმეიერი გურაფულენდჷ მედიცინას გისენიშ უნივერსიტეტის. ქიმიური რკვიებეფით უკულიან წანეფს დეინტერესჷ. 1846 წანას გურაფა გაგინძორჷ ჰაიდელბერგიშ უნივერსიტეტის, სოდეთ ფიზიკას, ბოტანიკას დო მინერალოგიას გურაფულენდჷ. 1847 წანას კინ გისენიშა დირთჷ. ერლენმეიერი ართი პერიოდის დაინტერესებული რდჷ ფარმაცევტული ქიმიათ ხოლო. ოდოქტორე დისერტაცია თხილუ 1850 წანას.

ერლენმეიერიშ კოლბა

1855 წანას მუშობა ქიდიჭყჷ ჰაიდელბერგის, რობერტ ბუნზენიშ ლაბორატორიას. 1857 წანას გინირთჷ პრივატ-დოცენტო. 1863 წანას გინირთჷ ჰაიდელბერგიშ უნივერსიტეტიშ ასოცირაფილ-პროფესორო. ერლენმეიერიქ, 1868 წანაშე ომენცარე კარიერა გაგინძორჷ მიუნხენიშ პოლიტექნიკურ სკოლას დო რდჷ ჸათე სკოლაშ ლაბორატორიული რკვიებეფიშ ხემანჯღვერი ღურაშახ.

  • M. Conrad (1910). „Emil Erlenmeyer“. Berichte der deutschen chemischen Gesellschaft 43 (3): ხს. 3645–3664. DOI:10.1002/cber.191004303163. 
  • Otto N. Witt (1911). „Emil Erlenmeyer, 1825–1909“. Journal of the Chemical Society, Transactions 99: ხს. 1646–1668. DOI:10.1039/CT9119901646. 
  • Otto Krätz (1972). „Das Portrait: Emil Erlenmeyer 1825–1909“. Chemie in unserer Zeit 6 (2): ხს. 53–58. DOI:10.1002/ciuz.19720060204. 
  • Alan Rocke (2018). „Theory versus Practice in German Chemistry: Erlenmeyer beyond the Flask“. Isis 109 (2): ხს. 254-275.