ნიკოლო მაკიაველი

ვიკიპედიაშე
ნიკოლო მაკიაველი
ხეშმოჭარუა
ნიკოლო მაკიაველი

ნიკოლო დი ბერნარდო მაკიაველი (იტალ. Niccolò di Bernardo dei Machiavelli; დ. 3 მესი 1469, ფლორენცია — ღ. 21 მანგი 1527, ფლორენცია) — რენესანსიშ ბორჯის იტალიარი პოლიტიკური მოარზუანე, ისტორიკოსი, ოურდუმე თეორეტიკოსი, დიპლომატი, ფილოსოფოსი, ჭარუ დო ჰუმანისტი. გოდაღარაფილი დიდგვარუანი ფანიაშე. იკოროცხუ პოლიტიკური რეალიზმიშ ართ-ართ არძაშე ჩინებულ წჷმმარინაფალო. მაკიაველი ცხოვრენდჷ დო მოღალენდჷ ფლორენციას, თიმ ბორჯის, მუჟამსჷთ იტალია დოწეწილი რდჷ მუსხირენ ართიანიშ აწმარენჯი ნოღა-სახენწჷფოთ, ნამუსჷთ ახასიათენდეს ვასტაბილურობა დო რელიგიური კონფლიქტეფი. 1498 წანას, ფლორენციაშ რესპუბლიკაშ „ვითეფიშ კოლეგიაშ“ მელამოსე. 1512 წანას, მედიჩეფიშ ტირანიაშ აკოდგინუაშ უკული, მაკიაველი პოსტიშე მონწყეს დო გეგნახორეს საშ–კაშინოშ გოხოლუაშა კინე თიშ მუმბადიშა, სოდე ოხორანდჷ ღურაშ ბოლოშა. მაკიაველიშ შანულამი თხობელუეფი რე: „ჯელობა ტიტუს ლივიუსიშ მაართა დეკადაშ გეშა“, „თარი“, „ფლორენციაშ ისტორია“. 1559 წანას, კათოლიკურ ოხვამექ მაკიაველიშ თხობელუეფი „გოხურგელი წინგეფიშ ერკებულშა“ გემშეჸონჷ.

რესურსეფი ინტერნეტის[რედაქტირაფა | წყუშ რედაქტირაფა]


ლიტერატურა[რედაქტირაფა | წყუშ რედაქტირაფა]

  • რუსო ჟან ჟაკ. საზოგადოებრივი ხელშეკრულება / ფრანგ. თარგმნა და შენიშვნები დაურთო დოდო ლაბუჩიძე-ხოფერიამ ; [რედ.: ვახტანგ როდონაია]; მშვიდობის, დემოკრ. და განვით. კავკას. ინ-ტი - თბ.: CIPDD, 1997.