ჯაინიზმი

ჯაინიზმი (სანსკრ.: जैन - „გომორძგვილი“) — რელიგიურ-ფილოსოფიური გურაფა, ნამუქჷ გჷმორთჷ ინდოეთშე ძვ. წ. VI ოშწანურას. დჷმარსხუაფალო იკოროცხუ ჯინო მაჰავირა. ასე დოხოლაფირო 6 მილიონი გემაჸვენჯი ჸუნს, ნამუშეთ 3,5 მილიონი ინდოეთის ოხორანს.

ჯაინიზმიშ, მუჭოთ დჰარმული რელიგიაშ, ოსხირს წჷმარინუანს რწუმა გინოსახუობეფიშ გეჸვენჯობას (დჰარმაჩაკრა), სამსარაშე (მოკშა) გოდუდიშულობაშ შელუამობა, კონწარი ასკეტიზმი, თელარაშ არძა ფორმაშ უთირუე ღირებულება (ფასეულობა) თიშ ირნერ გჷმოსახობას, დო შედეგო, თინეფშო ნებაშ ვაშინერობას, ანუ ძალათობაშ ვარაფას (აჰისიმა).

ჯაინიზმი ქადაგენს, ნამჷ-და არძონერი სქილედი (ჯივა, სანსკრ.: जीव) ინდივიდუალური რე დო იროიან შურს წჷმარინუანს დო ზოხორინელო რე გამამინჯე მუში ქიმინჯეფშენი. თეშნერო, დითმირსხუ რინაშ თიჯგურა წესი, სოდე თელარაშ არძო ფორმას უკიდაში პატჷცემა მიაჩამუ. ღორონთი ჯაინეფიშო გომანგაფილი რე თიჯგურა ჩინებეფწკჷმა, მუჭოთი რე უთებუ რჩქინა (სანსკრ.: अनन्त ज), უთებუ დოგურაფა (სანსკრ.: अनन्त दर्शन्), უთებუ გოთვითცნობიერება (სანსკრ.: अनन्त चरित्र, ananta caritra?) დო უთებუ ბედინერობა (სანსრკ. अनन्त सुख, ananta sukha?). თეშნერო, ჯაინიზმი ვეკათუანს მუშ ფლოსოფიას ღორონთიშ, მუჭოთ ირიშმოქიმინჯე ჟისქილედიშ ჩინებას, ღორონთის წჷმირინუანს მუჭოთ უთებუ ორენმოქიმინჯეს, ნამუსჷთ ორთაშ კანონეფი მართჷნს, ნამუთ, მუშჸურე, მებუნილი რე ორენიშ აკმადგინალ არსებითობეფიშ (გუნი) ურთიართქიმინჯუას.

ჯაინიზმიშ ხოლო ართ გჷმაშხვავაფალი ასპექტო იკოროცხუ ანეკანტავადა — გურაფა ობიექტეფიშ დო ფენომენეფიშ შხვადოშხვა სუბიექტეფშე გიშაკერძაფილი მეჯინაშ არსებობაშ გეშა.