ლიეტუვაშ დიდი სათარო

ლიეტუვაშ დიდი სათარო — ფეოდალური სახენწჷფო XII-XVI ოშწანურეფს ასეიანი ლიეტუვაშ, ბელარუსიშ დო უკრაინაშ ტერიტორიეფს.

ისტორია

IX-XII ოშწანურეფს ლიეტუვას ფეოდალური ურთიართობეფი ივითარებუდჷ. მაართაჸოფური თემური მონწყილობაშ აკოცჷმაშ დოა ფეოდალიზმიშ მიშაღალაშ უკული, წჷმიქიმინჷ სახენწჷფოქ, ნამუსჷთ XII ოშწანურაშ 30-იან წანეფს ლიეტუვა დიდი სათარო ჯოხოდჷ. თე პროცესი დაბიწორჷ გერმანელ ჯვაროსანეფიშ აგრესიაშ აწმარენჯი ბურჯაფიშ უციობაქ. ქიანაშ გამანგარებაშ ღანკით დიდი თარი იაგაილოქ (1377-1392) პოლონეთწკჷმა ქუდოდჷ კარევოშ უნია 1385 წანას. 1410 წანას გრიუნვალდიშ ბურჯაფის ლიეტუვაშ, რუსეთიშ დო პოლონეთიშ ჯარეფქ მოჯალაგეს ტევტონი აიარეფი დო გაჩემეს თინეფიშ აგრესია. ლიეტუვას, სოდე წჷმობური რელიგია პატჷნენდჷნ, XIV ოშწანურაშ დალიაშე ნძალათ ქჷდიჭყჷ კათოლიციზმიშ გოფაჩუაქ. თე პერიოდის ყაზახობაშ მასობური დაჭკორება მიშჷ. ლიეტუვაშ დიდი თარეფი ცადენდეს რუსეთიშა ოდებელი დიხეფი მიდუღალდესკონ. მორომ, მოსკოვიშ ცენტრალიზაფირი სახენწჷფოშ აკოქიმინუაქ დო განძალიერებაქ გაჩემჷ თინეფიშ წჷმი ულა ბჟაეიოლჸურე. XVI ოშწანურაშ მაართა ნორთიშე მოსკოვ-ლიეტუვაშ ლჷმეფიშ (1500-1503, 1507-1508, 1512-1522, 1534-1537) უკული, ლიეტუვაშ დიდმა სათაროქ მიოდინუ სმოლენსკი, ჩერნიგოვი, ბრიანსკი, ნოვგოროდ-სევერსკი დო ასიანი რუსეთიშ შხვა დიხეფი. ქიანას კლასობური ბურჯაფიშ გოკონწარაფაქ დო ლივონიაშ ლჷმას უმწუძინობაქ გოპიჯჷ ლიეტუვაშ დიდი სათაროშ გოართოიანაფა პოლონეთწკჷმა 1569 წანას ლუბლინიშ უნიათ, ნამუსჷთ რეჩ პოსპოლიტა ჯოხოდჷ.