ალექსანდრე მაკედონარი

	ალექსანდრე დიდი; ალექსანდრე III; Μέγας Aλέξανδρος
	;
მაკედონიაშ ბასილევსი
პოსტის გერინაშ ბორჯი
	ჯვ.წ. 336 – ჯვ.წ. 323
წიმოხონი	ფილიპე II
მონძე	ალექსანდრე IV; ფილიპე III
ეგვიპტეშ ფარაონი
პოსტის გერინაშ ბორჯი
	ჯვ.წ. 332 – ჯვ.წ. 323
წიმოხონი	დარიოს III
მონძე	ალექსანდრე IV; ფილიპე III
სპარსეთიშ შაჰანშაჰი
პოსტის გერინაშ ბორჯი
	ჯვ.წ. 330 – ჯვ.წ. 323
წიმოხონი	დარიოს III
მონძე	ალექსანდრე IV; ფილიპე III
აზიაშ მაფა
პოსტის გერინაშ ბორჯი
	ჯვ.წ. 331 – ჯვ.წ. 323
წიმოხონი	ტიტულქ გიჭყჷ
მონძე	ალექსანდრე IV; ფილიპე III
ნაღურა	11 მანგი, ჯვ. წ. 323; (33 წანერი); ბაბილონი
მუმა	ფილიპე II
ნანა	ოლიმპიადა
ალმასქუ	როქსანა, სტატეირა II
სქუალეფი	ალექსანდრე IV
რელიგია	ჯვეში ბერძენული

ალექსანდრე დიდი, მაკედონარი (ბერძ. Μέγας Αλέξανδρος; დ. 20/21 კვირკვე, ჯვ. წ. 356, პელა — ღ. 11 მანგი, ჯვ. წ. 323, ბაბილონი), თაშნეშე ალექსანდრე III — მაკედონიაშ მაფა (ჯვ. წ. 336-323), ართ-ართი არძაშე წჷმოძინელი ცხენენჯმადუდე ისტორიას, ღურაშახ გეჭოფუ დო ქჷდიჸუნუ თიმ ბორჯიშ რჩქინელი დახე ედომუშამი მოსოფელი; თის შხირას მიშინუანა ჩინგის ყაენიშ, ნაპოლეონ ბონაპარტი, სიმონ ბოლივარიშ, ტიპუ სულთანიშ, გუსტავ II ადოლფიშ, ჰანიბალიშ დო იულიუს კეისარიშ ხასჷლას, მუჭოთ უდიდაში ოურდუმე სტრატეგისტის დო ტაქტიკოსის, ნამუთ ნამდგარენ ბორჯის არსებენდჷნ.

საინტერესო ფაქტეფი

ალექსანდრე მაკედონარს მაჸალეეფქ ქოკითხეს, ოლიმპიურ ლაჸაფეფს რულას ხო ვაკათუქია?

— „სიამნებათ“ — უგამჷ ალექსანდრექ — „ჩქიმი აწმარენჯეფი მაფეფი ქიჸუაფუნა-და“.

მაკედონიას შხირას ირაგადუაფუდჷ ამბე, ფილიპექ თე დო თე ნოღა გეჭოფუ დო ხოლო ართ ლჷმას მიპალუ გომორძგუავა. ალექსანდრე მაკედონარი თე ამბეეფს მოჸურშულო ირჩქილუანდჷ დო მაჸალეეფს ურაგადუდჷ: „ახალნორდეფი, მუაჩქიმი ირფელს გეჭოფუნს დო მა მუთუნს ვადომტენს თქვანწკჷმა ართო ოგერგეზე დო მაბარჩხალე საქვარეფიშ ოქიმინალო“.
ნოღა გორდიასის ურემი გოკირელი რდჷ ძალამ აკოსქვილი ნოსქვი, ნამისჷთ გორდიასიშ ნოსქვის უძახუნან. ჯერდეს, ნამჷ-და მით თე ნოსქვის გონწყუნსჷნ ედომუშამ აზიაშ მაზოჯინალო გჷნირთჷნია. მიარექ ქოცადჷ თიშ გონწყჷმა, მარა მუთუნქ ვაგჷშურთეს. ვართ ალექსანდრეს განწყინჷ თიქ. თინწკჷმა გეშეღჷ წვანთირი დო ნოსქვი გოჭკირუ.
ტიოზიშ გინულაშ ბორჯის, მაკედონარი მალიმორეფი ჸუმენით იტანჯებუდეს. მაფაშო აკაბუცხა წყარი ქიშუეს. თიქ წყარი ვაშუ დო ზოჯჷ: „ხვალე მა გევშუნქ-და, ჩქიმი ალმარენჯეფი სახათის მიოდინუანა“
ალექსანდრეს ვაჯერდჷ მუშ ღორონთობა დო ვართჷ ჩოღორენდჷ თეთ. თიშ ღორონთიშობური წჷმოულობაშ გეშა გოფაჩილ არზის თინა გჷნირინუანდჷ მუჭოთ საშუალებას შხვა კათეფიშ დაჸუნაფალო.
ალექსანდრე მაკედონარიშ საფულას ასქვამენდჷ ეპიტაფია: „თე საფულაქ ობაღინექ იჸუ თიშო, მიშოთ ედომუშამი ორენი ვარდჷ დასაბაღჷნ“.