ჯვეში ნოღა (იერუსალიმი)
| ჯვეში ნოღა იერუსალიმი* | |
|---|---|
| იუნესკოშ მოსოფელიშ მონძალაშ ობიექტი | |
.jpg)
| |
| ქიანა |  ისრაელი[1]
|
| ტიპი | კულტურული |
| კრიტერიუმეფი | ii, iii, vi |
| ერკებული | იუნესკოშ ერკებული |
| რეგიონი** | აზია |
| კოორდინატეფი | / |
| კათაფაშ ისტორია | |
| კათაფა | 1981 (მა-5 სესია) |
| ნომერი | 148 |
| * ქძ. ინგლ. ჯოხო UNESCO-შ ერკებულს. ** იუნესკოშით კლასიფიცირაფილი რეგიონი. | |
|
მოსოფელიშ მონძალა UNESCO, ობიექტი № 148 რუს. • ინგლ. • ფრ. |
ჯვეში ნოღა (ურიულ. העיר העתיקה, Ha'Ir Ha'Atiqah, არაბ. البلدة القديمة, al-Balda al-Qadimah) — 0,9 კმ² ფართობიშ კიდაგოლუფაირი ტერიტორია იერუსალიმს.[2] ნოღაშ თე ნორთის მუსხირენი რელიგიაშ უშანულამაშ რელიგიური ობიექტი იდვალუაფუ: იუდეველეფშო – მორიაშ გვალა დო ჸოთუაშ კიდა, ქირსიანეფშო – მანცხვარიშ საფლე, მუსლიმეფშო – კიდაშ გულბანდი დო ალ-აქსაშ მეჩეთი.
ტრადიციულო, ჯვეში ნოღა ოთხ ვაწორწო ნორთო ირთუდჷ, ოდო თეჟამიანი დორთუალაქ XIX ოშწანურას გიხურგუ.[3] ამდღარშო, თინა ირთუ მუსლიმანურ, ქირსიანულ, ურიულ დო სომეხურ ნორთეფო. 1948 წანაშ არაბ-ისრაელიშ ლჷმაშ ბორჯის, ჯვეში ნოღაქ ედომუშამო იორდანიაშ განს მირთინუ. 1967 წანაშ ამშვდღალამი ლჷმაშ ბორჯის, მუჟამცჷთ მანცხვარიშ საფულე ხეშე ხეშა გინმიშუნ, ისრაელქ იერუსალიმიშ ედომუშამი ჯვეში ნორთიშ ოკუპაცია მახვამილუ.
1980 წანას, იორდანიაქ იუნესკოს გიწარზუ, ნამდა ჯვეში ნოღა მოსოფელიშ მონძალაშ ერკებულშა გემშუღალუდუკონ. [4] ორგანიზაციაქ თე თხუალა 1981 წანას დაბაღინუ.[5] უკვე 1982 წანას, იორდანიაქ ჯვეში ნოღაშ ასე საფრთხეშ თუდო რენჯი ობიექტეფიშ ერკებულშა გინოჸონაფა მითხუ. [6]
ქოძირით თაშნეშე
[რედაქტირაფა | წყუშ რედაქტირაფა]რესურსეფი ინტერნეტის
[რედაქტირაფა | წყუშ რედაქტირაფა]- ჯვეში ნოღა იუნესკოშ ვებ-ხასჷლას
- Virtual tour of the Muslim Quarter
- Virtual tour of the Church of the Holy Sepulchre
- Virtual tour of the Cardo
- Virtual tour of the Damascus gate
- Virtual tour of the Kotel
- ჯვეში ნოღა (იერუსალიმი)
-
-
-
-
-
-
-
-
სქოლიო
[რედაქტირაფა | წყუშ რედაქტირაფა]- ↑ http://whc.unesco.org/en/list
- ↑ Kollek, Teddy (1977). "Afterword", რედ. John Phillips: A Will to Survive - Israel: the Faces of the Terror 1948-the Faces of Hope Today. Dial Press/James Wade. „about 225 acres“
- ↑ Ben-Arieh, Yehoshua (1984). Jerusalem in the 19th Century, The Old City. Yad Izhak Ben Zvi & St. Martin's Press, 14 ხს.. ISBN 0312441878.
- ↑ Advisory Body Evaluation (PDF file)
- ↑ Report of the 1st Extraordinary Session of the World Heritage Committee
- ↑ Justification for inscription on the List of World Heritage in Danger, 1982: Report of the 6th Session of the World Heritage Committee
| ||||||||